Çocukluğum Çanakkale’de geçti.

1950-57 yılları arasında yaşadığımız kentteki evimiz, Kordon’un Hastane Bayırı ile buluştuğu yerdeydi.

Sahil, kuma oturmuş ve yarı batmış gemi kalıntılarıyla doluydu.

O çocuk boyumla evimizin önünden denize dalıp, bir avuç kumla çıktığımda, mutlaka 4-5 tane, Çanakkale Savaşı’ndan kalma mermi ve misket olurdu.

Arkadaşlarımla bunları hurdacılara kurşun fiyatına satar, harçlığımızı çıkarırdık...

★★★

Tarihi yarımadada orman yangını olduğunda söndürme ekipleri çekinerek müdahale ederlerdi. Çünkü savaşta atılmış, ama patlamamış bir bombanın her an infilak etmesi ihtimali olurdu.

Seddülbahir taraflarındaki bazı köylülerin geçim kaynağı savaş batıklarıydı. Öyle ki o köylerde, batık gemilerin para edecek pirinç, kurşun ve bakır aksamlarını çıkarmakta ustalaşmış dalgıçlar yaşardı.

★★★

Savaş kalıntıları azalınca, bu yoldan........

© Sözcü