Önceki gün, Kuzey Ege’de, dağ başında yaşayan, hayatını roman yazmaya adamış Hasan Baran kardeşimle konuşuyordum.

(Bana göre Türkiye’nin en başarılı roman yazarı sıralamasında rahatlıkla ilk 3’e girmesi gereken bu büyük yazar, maalesef eserlerine hak ettiği değeri verebilecek bir yayınevini henüz bulabilmiş değil.)

Hasan bir süredir yakalandığı şiddetli gribi yenmeye çalışıyor. Telefon konuşmamız sık sık ciğerlerini parçalarcasına kopan öksürük nöbetleriyle kesilince, bir hastaneye gidip akciğer röntgeni çektirmesini önerdim.

Meğer bulunduğu yöredeki devlet hastanesinde bu tür görüntülemeler için 6 ay sonrasına randevu veriliyormuş!..

★★★

Hayatımın bir bölümü Yeşilköy’de geçti.

Semtte yaşamaya başladığım ilk günlerde öğrendiğim isimlerden biri Dr. Konstantin Kalangos olmuştu. İnsanlar ondan hem başarılı bir hekim, hem de adeta bir iyilik meleği olarak söz ediyorlardı.

Günün birinde soğuk algınlığı geçirince, evinin yanındaki muayenehanesine gittim. Aslında amacım sakinlerin gönüllerine taht kuran, ünü Yeşilköy dışına taşan bu “efsane”yi tanımaktı. Anlatıldığı gibi çok sıcak karşıladı. Titiz bir muayeneden sonra “İstirahat ederseniz kısa sürede geçer” deyip, ilaç dolabına yöneldi. Oradan tıbbi mümessillerin ücretsiz bıraktığı ilaçlardan birkaçını alıp bana vermek istediğini görünce, müdahalede bulunarak “Değerli hocam, lütfen bana reçete yazın. Siz onları gerçekten muhtaç durumda olan hastalarınıza verirsiniz. Ücretinizi ödeyeyim, kimseyi de bekletmeden izninizi alayım” dedim.

Gülerek şu cevabı verdi:

“Bugün benim ücretsiz hasta bakma günüm. Haftanın üç günü böyle yaparım. O nedenle bunları kabul etmek zorundasınız. Uğur Dündar olmanız, bir şey değiştirmez” deyince,........

© Sözcü