Eski Erzincan İl Özel İdare Müdürü Saim Sezer, Erzincan’da günlük olarak yayımlanan Erzincan gazetesinin 12 Temmuz 2007 tarihli nüshasını gönderdi. Saim Sezer’in paylaştığı gazetede, konuk yazar, “devlet mallarını” yazmıştı.

Ülkemizde savurganlığın, lüksün alabildiğine yayıldığını biliyoruz. Devletin malına “çökme” söylentileri yaygın. Yolsuzluklar, hırsızlıklar almış başını gidiyor. Yazıdaki devlet malları küçük ama çarpıcı bir örnekti. En iyisi köşeyi konuk yazara bırakalım ve onun kim olduğunu da yazının sonunda açıklayalım.

DEPREMİ HATIRLIYOR

“1982 yılının Temmuz sonlarında tayinim çıkmıştı. Tokat’ın Reşadiye ilçesinden, o yıllarda Mardin iline bağlı olan Silopi ilçesi Kaymakamlığına gidiyordum. Eşyaları yüklemiş düşmüştük yollara. Suşehri, Refahiye derken Erzincan. Tünel köprüleri ilk defa Erzincan yollarında görüyordum. Bu köprülerin ne işe yaradığını çok yıllar sonra gene Erzincan’da öğrenmiştim. Dümdüz ovasını, onu ortalayıp geçen ve sere serpe akan Fırat nehrini, sağında il solunda duvar gibi örülü Mercan ve Munzur il dağlarını seyrediyordum...

Başında beyaz lekeler halindeki karları görünce ‘Fahriye Abla’ şiirini hatırlamıştım. Şoförümüz Reşadiye Belediyesinin Zabıta Amiri Kadir Öztürk’tü. Kadir Çavuş olarak anılırdı. Aklımdan geçeni, ağzımdan çıkanı hemen algılayan biriydi. “Efendim bir sigara alayım, yemeği az ileride yiyeceğiz. Yemekleri meşhurdur” deyip inmişti kamyondan. Durduğumuz yerin gene çok yıllar sonra Çarşı Mahallesi olduğuna karar vermiştim.

BİLEK KALINLIĞINDA

İstasyonun karşısında, orta halli bir yerdi. “Deprem şehri varlıklı olur muydu hiç” diye içimden geçirdim. Zaten cümle insan Erzincan adını duyduğunda depremi hatırlıyor.

Nehre paralel olarak kıvrım kıvrım giden yollardan geçe geçe geldik lokantamıza. Dağın dibinde, salkım söğütlerin altında orta halli bir lokanta. Oluklarından soğuk sular akmakta ki bilek kalınlığında. Güzel, şirin, sevimli... Fasulyesi gerçekten lezzetliydi. Çok sayıda kamyon beklemekteydi. “Kamyonların........

© Sözcü