Albert Camus “Kışın ortasında, içimde yenilmez bir yaz buldum” der. Belki de umut tam olarak budur. Koşullar ne kadar sert olursa olsun, içimizdeki yaşama isteğinin sönmemesi.

Bazen hayat bizimle dalga geçiyor gibi tüm yolları üst üste kapatır. Planlar bozulur, emekler boşa gider, iç sesimiz bile “Her şey bitti” der. Oysa gerçekten biten şey çoğu zaman yol değil, inançtır. Tam da böyle anlarda, en umulmadık kapılar aralanır.

Aslında insan nefes aldığı sürece yeniden deneme şansına sahiptir. Bir kapının kapanması son değildir; farklı bir yönü fark ettirir. Gerekli olan, onu görüp, adım atacak cesareti bulmaktır.

Jules Verne, “İnsanın kalbi attıkça, her zaman bir şans vardır” der. Bu yaşama dair güzel bir felsefedir. Çünkü her kalp atışı, “devam et” diyen bir mesaj taşır.

Kimi zaman cesaret, büyük kararlar almak değil, bir gün daha dayanabilmektir. Einstein, “Ben özel bir yeteneğe sahip değilim, sadece ısrarcıyım” derken bunu anlatır. Çünkü çoğu zaman başarı ya da mutluluk, zekâdan çok dirence bağlıdır.

Hayatın ritmi hep aynı değildir. Kimi gün hızlanır, kimi gün yavaşlar. Ama nefes aldığımız sürece her şeyin değişme ihtimali devam eder. Bu yüzden, karanlık anlarda tek yapmamız gereken şey kalbimizin sesini dinlemektir. O attığı sürece bir şans daha var........

© Sözcü