Banyo, dünyanın en küçük ama en samimi sahnesidir. Yargısız bir bölgedir. Ayrıca, banyoda bir anda sesimiz güzelleşir. Aslında bilimsel bir cevabı var: akustik. Banyo fayanslarla kaplı olduğu için ses dalgaları yankılanır, ses daha dolgun ve tok gelir ve kendi sesini beğenmeye başlarsın.

Psikolojik açıklaması ise daha ilginç. Banyo, beynin kendini sansürleme mekanizmasının devre dışı kaldığı nadir yerlerden biridir. Su sesi arka planda bir tür beyaz gürültü oluşturur, bu da dış dünyadan gelen dikkat dağıtıcı uyarıları bastırır. Yani dış dünya sessizleşince, iç sesin daha bir gür duyulmaya başlar.

Bir de işin duygusal tarafı var tabii... Banyo, insanın yalnız ama savunmasız olduğu tek yerdir. Üzerinde hiçbir maske, hiçbir rol yoktur. Aynada kendinle baş başasındır. Kendin gibi olabilir, içinden geldiği gibi davranabilirsin. Bu yalnız ve savunmasız ortamda ses çıkarmak hem varlığını duyurma hem de yalnızlığını dengeleme dürtüsüdür. Suyun sıcaklığı, gerginliği çözer. O sırada beyin doğal mutluluk kimyasalı endorfin salgılar. Kaslar gevşer, zihin sakinleşir, düşünceler berraklaşır. Belki de bu yüzden yıkanmak sadece temizlenmek değil, biraz da yeniden doğmaktır.

Aslında banyo şarkıcılığı, bastırılmış özgüvenin sahne almasıdır. Gün içinde başkalarının düşüncelerine göre hareket eden, sesini ölçüp biçen insan, orada özgür olur. Detone olma korkusu yoktur, yanlış nota kimsenin umurunda değildir. İnsan kendini........

© Sözcü