Bazen öyle anlar yaşarız ki, sağa mı dönsem sola mı bilemeyiz. Bir karar vermek gerekir ama her ihtimalin ucu ayrı bir bilinmezdir. İşte tam orada kilitlenip kalırız ya... Asıl mesele orada başlar.

Karar vermek zordur, kabul, ama karar verememek daha çok yorar insanı. Çünkü birini seçmediğinde, aslında hepsini seçmemiş olursun. Bekleyip durursun ama hayat beklemez. Bir yere varmak istiyorsan, yürümeye başlaman lazım. Hangi yoldan gidersen git, en azından bir manzara görürsün. Öbür türlü, aynı noktada dönüp durup, hayıflanmakla geçer ömür.

Evet, bazen kararlarımızdan pişman oluruz. Ama neyi seçersek seçelim, diğer seçenek hep bir muammadır aslında. Ve insan, bilinmeyeni hayal eder ve gözünde gereğinden fazla büyütür. O yüzden seçtiğin yol mu daha iyiydi, yoksa diğer ihtimal mi daha iyi olurdu, asla tam olarak bilemezsin. Belki de iki yol da seni gitmek istediğin yere götürmeyecekti. İşte bu yüzden pişmanlık çoğu zaman boşuna yaşanır; çünkü neye pişman olduğunu aslında hiçbir zaman tam olarak bilemezsin. Oysa seçtiğin yol yanlış bile olsa, sonunda bir şey öğrenirsin.

Sözün kısası, genelde “mükemmel karar” diye bir şey yoktur. Sadece cesurca alınmış kararlar vardır. O yüzden kalbinin sesine kulak ver, biraz da gözünü karart. Çünkü bazen en doğru seçim, bir şeyleri seçmiş olmaktır.

Sabahları işe yetişmek için çalan alarmla uyanmak yerine, dalga........

© Sözcü