İlkini Saraçhane’de görmüştüm, 48’incisini Üsküdar meydanında izledim; bir sevda şarkısı söyler gibi akın akın geliyorlar. Gülen yüzleri, ellerinde pankartları; genç, yaşlı, erkek, saçı açık laik kadın yanında türbanlı arkadaşı, bıyıkları beyazlamış 68’li sosyalist dede ile önünde 2025’li üniversiteli torunu, liseli, emekli, asgari ücretli, işsiz, işçi, esnaf, memur, hala, teyze, yeğen, gelin, kaynana, kuzen hep birlikte duyguları ve düşüncelerini zincirlemişler. Çok net belli; onlar Üsküdar Meydanı’nı kucaklamaya koşup gelmişler.

★★★

Bu meydan, meydan olalı böylesine umutları yeşertip yeniden var eden ve biri bitmeden diğeri başlayan mitingler zinciri görmemiştir.

Bıçak kemiğe dayanmış.

Öfke Üsküdar’a inmiş.

Ben şu gözle gördüm: Bu insanlar, avunup, dövünüp, şikayet edip sonra da kabullenerek oturmak yerine meydanları dolduralım; demokrasi, hak, hukuk, adalet, fırsat eşitliğine olan susamışlığımızı sivil isyana dönüştürelim demişler.

★★★

Bunun için olmalı Özgür Özel, meydan toplantılarını; “Biz buraya miting yapmak için toplanmadık eylem yapmaya geldik...” diye dillendiriyor.

Dilin bir gücü var!

Ezilmişiz, daralmışız, özgürlüğümüz tıkanmış, fırsat eşitliğimiz elimizden alınmış, hak, hukuk, adalet hançerlenmişse insan şartlara isyancı ve umuda sarılan bir dil geliştiriyor.

Dil yaman eylemci.

Eylem yaratıyor.

★★★

Aynı dil işte Üsküdar dahil 48 ayrı meydanda milyonlarca insanı canıyla, kanıyla, öfkesi ve umuduyla alanlara topladı ve meydanlar, Özgür Özel’den yeni lider........

© Sözcü