Olmuş, bitmiş, yaşanmış “çaresizliğin canlı görüntüsü” bir ay sonra ortaya çıkmıştı. Rize meydanında 2 atanmayan hanım öğretmen Cumhurbaşkanı’na; “Sayın Cumhurbaşkanımız defalarca Ankara’ya geldik. Sizinle görüşmek istedik. Bizi görüştürmediler” diye yalvarıyordu.

★★★

Cumhurbaşkanı da onları; “Yalan söylüyorsun…Benim partimin kapısı kimseye kapanmaz…” diye azarlıyordu.

Çaresizliğe bak!

Bak bak.

Otur ağla!

Öğretmen olabilmek için Cumhurbaşkanı’nın torpiline, korumasına, ayrım yapmasına ihtiyaç duyuyor.

★★★

Öğretmen dövme.

Öğretmen coplama.

Öğretmen susturma.

Öğretmene gaz sıkma.

Öğretmen bayıltma.

Öğretmen kelepçeleme.

Öğretmen boğazı sıkma.

Öğretmene yalancı.

Müfredat oldu!

★★★

Dört gün önce de akşam saatlerinde Meclis’te Milli Eğitim Bakanlığı bütçesi görüşülürken öğretmenlerden küçük bir grup “Milli Eğitime ayrılan payın yetersiz olduğunu söylemek” için toplanmışlardı. Meclis’e yürüdüler.

Susturuldular.

★★★

Öğretmenlere saygım gereği nezaketen “susturuldular” diye yazıyorum aslında “süpürüldüler”........

© Sözcü