Güney Amerika’nın makus talihini en iyi anlatan roman belki de Yüzyıllık
Yalnızlık’tır.

Ama Venezuela’nın hikâyesi artık yalnızlık değil; sefaletin, suskunluğun ve zoraki sadakatin romanıdır.

Bu yazının başlığı ondan ilham aldı: Yüzyıllık Sefalet.

Bir ülkenin 25 yılda nasıl geriye doğru yüzyıl yaşlandığını anlatıyor.

★★★

Eski Venezuela ile Yeni Venezuela arasında sadece bir nesil var. Ama aradaki fark, yüz yıllk bir medeniyet uçurumu.

Bir zamanlar Latin Amerika’nın vitriniydi. Venezuela pasaportuna sahip olmak, iyi bir eğitim, temiz sokaklar, düzenli bir sağlık sistemi ve güçlü bir orta sınıf demekti. Caracas sokaklarında opera konuşulurdu. Üniversite bitiren gençler Avrupa’ya değil, ülkesine dönerdi. Petrol vardı, refah vardı, umut vardı.

Şimdi o ülke yok.

Yerine başka bir Venezuela kuruldu: Yeni Venezuela.

★★★

Kişi başına düşen gelir, son 10 yılda yüzde 77 azaldı. 2014’te 16 bin dolardı, bugün 3 bin 722 dolara geriledi.

Ama daha çarpıcısı şu: Petrol denizinde doğmuş bir ülke, 50 yıl sonra 1970’lerin bile altına indi.

Venezuela artık sadece fakir değil, geriye giden bir ülke.

★★★

Nüfusun üçte biri, 8 milyonu aşkın kişi ülkeyi terk etti. 1998’de 24 milyon olan nüfus, bugün 28 milyon.

Ama içeride kalanlar hayatta kalmaya çalışıyor. IMF’ye göre Venezuela ekonomisi son 10 yılda yüzde 80’in üzerinde daraldı.

Enflasyon o kadar hızlı ki etiket basmak artık işe........

© Sözcü