Bugün bu beden sıkıntılı ve yorgun çok yorgun! Her yeri ayrı ayrı ağrıyor.

Kadın çığlıkları, çaresizlikleri ve cinayetleri, kalbini deliyor bu ülkenin. Yüreği daralıyor, kalbi sıkışıyor. Her duyduğu ölüm haberinde bir damarı daha tıkanıyor. Sevgiyle atması gereken kalp, artık korkuyla çarpıyor.

Çocuk istismarları, okutulmayan çocuk gelinler, çocuk işçiler, bedenin en savunmasız yerinde derin yaralar açıyor. O yaralar kapanmıyor, iyileşmiyor. Türkiye’nin vicdanı, çocukların çığlıklarıyla zonkluyor.

Şehitleriyle, şehit annelerinin yüreğiyle…
Çocuklarının ardından gözyaşı döken annelerin sesi kulaklarını sağır ediyor…

Hastanede sıra bekleyen hastasıyla, ilaç parasına yetişemeyen kanser hastalarıyla,
SMA’lı evlatları için kampanya yapan anne babalarla… Kendi hastalığını, acılarını unutuyor.

Orman yangınları ciğerlerini yakıyor memleketin. Ağaç yanarken, bu ülkenin nefesi kesiliyor. Her dumanla birlikte, boğazında bir düğüm daha büyüyor. Nefessiz kalıyor, canı acıyor.

Köylüler… Ormanı, toprağı, zeytinliği elinden alınmış insanlar… Bir ağacın gölgesine bile hasret kalan köyler........

© Sonsöz