Kurbanı mı kestik, yoksa değerleri mi?
Bir zamanlar bayramdı…Eskiden Kurban Bayramı sabahları yalnızca hayvan sesleriyle uyanılmazdı. Gözümüzü açtığımızda evdeki hareketlilik, annemizin mutfakta hazırladığı mis gibi kokular, babamızın bayram namazına gidiş telaşı, çocuk seslerinin cıvıltısı yankılanırdı dört bir yanda. Sabahın erken saatlerinde büyüklerin elleri öpülür, çocuklara harçlıklar verilir, komşularla bayramlaşılırdı. Bir hayvan kurban edilirdi belki, ama beraberinde merhamet, paylaşma, yardımlaşma, saygı, sevgi ve toplumsal dayanışma da yeniden hayat bulurdu. Şimdi geriye kalan, bayram sabahına uyanıyoruz ama o telaş, o heyecan, o samimi koşturmaca yok sanki. Mutfağın kokusu yok, belki de artık anneler bayram sabahı erken kalkmıyor, çünkü sofralar hazır değil siparişle geliyor çoğu şey. Babaların namazdan dönüşü de sessiz, çünkü bayram artık sadece “resmi tatil”. Çocuklar ise sabah erkenden kalkmak yerine ellerindeki tabletlerle başka bir dünyaya uyanıyor. Bayram harçlığı bile dijitalleşti, sarılmadan, bakmadan, hissetmeden, bir el öpmeden…

Komşuluk nerede, eskiden bayram, sadece ev halkıyla değil, mahallenin tamamıyla yaşanırdı. Camiden çıkanlar birbirine selam verir, çocuklar ellerinde mendil ve şeker torbalarıyla büyüklerin peşinde koştururdu. Şimdi ise selam bile lüks oldu. Aynı apartmanda yıllardır yaşayıp birbirinin adını bilmeyen insanlar olduk. Artık kimse kapısını çalmıyor komşusunun. Etin bir parçası bile bırakılmıyor yan daireye. Çünkü paylaşmayı değil, stok yapmayı öğrendik. Bereketin kaynağı olan komşuluk ilişkileri, sessizce bayramların ruhuyla birlikte kayboldu. Çocuklar ne öğreniyor, eskiden bir çocuk, el öpmenin, büyükle konuşurken göz teması kurmanın, sofraya birlikte oturmanın ne kadar değerli olduğunu bayram sabahında öğrenirdi. Şimdi ekran başında geçen saatlerle büyüyorlar. Bayram onlar için ya bir tatil, ya da sadece dışarı çıkma izni. Bir mendil, bir harçlık, bir bayram şekeri toplamak ne kadar çok şey anlatırdı aslında… Ama artık çocuklar yalnız, bizler de onlara yalnızlığı bayram diye sunar olduk. Komşuyu unuttuk, yakını da, kurban eti dağıtılırdı eskiden. Kapı kapı........

© Sonsöz