Çocukluk yıllarında belki çok da farkında olmadığımız o güçlü varlık, zaman geçtikçe içimize kök salar. Biz büyüdükçe, gölgesinde oyun oynadığımız o dağ gibi adamın aslında kaç fırtınaya tek başına göğüs gerdiğini anlarız. Ne kavgalarını anlatır, ne yorgunluğunu… Geceleri sessizce sabaha bağlayan, omzuna yük aldıkça biraz daha kamburu çıkan ama sesi hiç çıkmayan o adamdır baba.

Baba, bazen bir sözün ardında kalan destektir,“Hiç bir şeyden korkma”, “Baban yanında” derken aslında kendi cesaretini sana aşılayan bir rehberdir. Bazen sofraya bir dilim ekmek az gelmesin diye iştahını kaybeden, bazen yeni bir ayakkabı alırken kendi eskisini unutandır. O, adını bağırmadan, sevgisini şımartmadan ama sevgisini hiç eksiltmeden yaşatandır.

Dünyada kaç........

© Sonsöz