Yıllar boyunca ülkemizin her taşını, her karış toprağını emeğiyle yoğuran milyonlarca emekli, bugün yok sayılan bir haykırışın yankısı haline geldi. Bu yankı, sadece geçim derdinin değil, değersizleştirilen hayatların, görmezden gelinen insan onurunun haykırışıdır.

Bir zamanlar çalıştığı fabrikadan, okuldan, tarladan, atölyeden alnı terli çıkan o insanlar, bugün ay sonunu getiremeyen, fatura korkusuyla ışıkları erken kapatan, ilacını üçe bölen insanlar haline geldi.

Gerçekler ağır, hayat daha da ağır, Türkiye’de milyonlarca emekli, artık hayatın kıyısında yaşamaya çalışıyor. Artan enflasyon, katlanan zamlar ve her gün değişen fiyat etiketleri, emekli maaşlarını mum gibi eritiyor.

Elektrik faturasına mı yetişsin, pazara mı gitsin, torununa mı harçlık versin? Çoğu zaman hepsi birden imkansız hale geliyor. Üstelik bazı emekliler için durum daha da trajik. Emekli maaşlarına haciz ve bloke işlemleri uygulanıyor. Yani hem kazancı az, hem de o kazanca bile ulaşamıyor. Bu, sadece ekonomik değil, insani bir yıkımdır.

Maaş değil, hayat bloke ediyor, emekli maaşı sadece para değildir. Bir insanın geçim güvencesi, ilaca erişimi, pazara çıkabilmesi, hastaneye gidebilmesi, torununa şeker alabilmesidir. Ve daha da........

© Sonsöz