Sevgili okurlarım, hepinize mutlu hafta sonları demeyi inanın ki demeyi çok isterdim ama her zaman olduğu gibi ;Yazın gelişiyle birlikte güneşi, sıcak havayı, tatil planlarını konuşur olduk. Ama bazı sıcaklıklar var ki; içimizi ısıtmıyor, tam aksine ciğerimizi yakıyor. Yine ormanlarımız yanıyor… Yine yeşilin yerini siyaha bırakan o tanıdık görüntüler ekranlarımızda. Yine hayvanlar kaçıyor, kuşlar susuyor, toprağın dili tutuluyor. Yine bir başka yangında, sadece ağaçlar değil; vicdanlarımız da yanıyor…
Bu yazıda size ağaçların bilimsel değerlerinden, ormanların oksijen üretiminden ya da ekosistem içindeki hayati rollerinden bahsetmeyeceğim. Bunları zaten biliyoruz. Aslında hepimiz neyin ne olduğunu çok iyi biliyoruz ama... Yine de durmuyoruz. Yine de uslanmıyoruz. Yine de bilinçsizliğimizle doğaya ihanet ediyoruz.
Bir orman yangını çıktığında kaybolan sadece yeşil alan değildir.
Binlerce can, bir daha dönmemek üzere yok olur. Karıncaların yolu, sincapların evi, kuşların yuvası, çiçeklerin tomurcuğu yok olur. Oysa biz o ormanlara sadece bakıyorduk; içinde bir yaşam vardı. Gözümüzün göremediği, kameraların kaydedemediği bir sessizlik içinde, doğa orada yaşıyordu. Ve biz, bu yaşamı sadece birkaç dakikalık dikkatsizlikle küle çevirebiliyoruz.
Bir sigara izmariti, bir cam şişe, ormanda yakılan kontrolsüz........

© Sonsöz