Bizim yaş grubu, geçmişten özlemle bahsediyor, çünkü herşey doğal, insanlar samimi, esnaf hile bilmez, çocuklar sevgi ve mutluluk içinde, aynı zamanda oyuncağını kendi yapar oyununu kendi yaratır, ekran karşısında değil sokakta, bağda bahçede vakit geçiren,tehlikeden uzaktan huzurlu bir nesildi.

65 yaş üstü maaş alanlar, şekeri çuvalla, yağı da 10 kiloluk tenekeyle alırdı. "Şeker bitecek" korkusu değil, "şekersiz kalırsak ayıp olur" telaşı vardı.

Manavdan bir karpuz almak ayıp sayılırdı; "Ya biri kötü çıkarsa?" diye düşünülür, iki karpuz kapılırdı.Çay içmek bir ikram değil, neredeyse ulusal bir görevdi. Gelen-geçene "Bir çay içer misin?" demeden sohbet başlatılmazdı.

Pazara gidilince mevsim sebzeleri en az birer kilo alınır, pazar arabası üst üste bindirilmiş sebzelerle hınca hınç dolardı. O zamanlar pazar arabası kullanmak değil, kullanmamak tuhaf karşılanırdı.

Kıyma kiloyla........

© Sonsöz