Modernizm, postmodernizm ve örgütlülüğe dair
Postmodernizm devrimler çağının kapandığını iddia eder. Bu düzeni değiştirmek isteyenlerin postmodernizmin argümanlarına karşı çıkmalarındaki en temel mesele biraz da budur. Modernizm gerçekten de devrimler çağıdır. 1800’lerin başında Fransa’daki kalkışmalar ve dönüşümler, Avrupa’daki kazanımlar, 1917’de Rusya’daki devrim, Türkiye’nin Cumhuriyet’e kavuşmasını da dahil edebileceğimiz 20. yüzyılın başında yaşananlar ve Çin, Küba gibi birçok ülkedeki devrimci dönüşümleri de düşünürsek, hepsinin modern dönemde gerçekleştiğini söyleyebiliriz. Modern dönemi 20. yüzyılın ortalarında sonlandırıp sonlandıramayacağımızdan bağımsız bir şekilde ifade edecek olursak, postmodern dönemde de devrimler yaşandı. Adına renkli devrim denilen karşı devrimlerin özellikle yakın coğrafyamızda yıkıcı etkileri oldu. Ancak postmodern denilen dönemde de kapitalizm ortadan kalkmadığına göre işçi sınıfı adına gerçekleşebilecek bir devrim gerçekliğini korumaya devam ediyor.
Bu dönüm noktaları ve tarihlerden yola çıkarak kolaylık olması açısından modern ve postmodern kavramlarını kullanmaya devam edeceğiz. Kapitalist sistemin devam etmesine paralel olarak modernizmi ortaya çıkaran temel dinamikler de değişmedi ama devrimlerin oluşumunu hazırlayan örgütlü düşünce yıkıma uğradığı için hem insanlık çok uzun süredir devrimsiz kaldı hem de devrimci avangard düşünce delik deşik edildi. İşte postmodernizm tam da bu yıkımın düşüncesi olarak yerleşti. Her örgütlü düşünce gibi kendi davranışlarını, biçimlerini ve kültürünü oluşturdu. Ancak gökten zembille de inmedi. Kapitalist gelişkinliğin ulaştığı tekelleşme ve kâr hırsının durmak bilmez saldırganlığı bir taraftan zenginlere cennet bahçesi yaratırken diğer taraftan toplumu çürütüp, deforme etti. Yıkım maddi ve soyut anlamda her yerde yaşandı, halen yaşanıyor. Benzer şekilde modernizmin yıkıma uğraması da kaçınılmazdı. Postmodern sanat çoğu örnekte modern sanatı kinik biçimde alaya alan bir parodi olarak karşımıza çıktı. Ancak dikkatli gözler modern sanatın avangardlarının da kendinden öncesini alaya aldıklarını görecektir.
Öyleyse bir sanat eseri neye göre modern ya........





















Toi Staff
Gideon Levy
Tarik Cyril Amar
Stefano Lusa
Mort Laitner
Robert Sarner
Andrew Silow-Carroll
Constantin Von Hoffmeister
Ellen Ginsberg Simon
Mark Travers Ph.d