21. yüzyılın en azından ilk yarısının başlıca olayı ABD ve Çin arasındaki emperyalist hegemonya krizi oldu ve halen bütün şiddeti ile sürüyor.

Genellikle emperyalist piramidin tepesindeki devlet bir rakip karşısında bir eşiği geçince geri döndürülemez biçimde kaybeder. Bu eşiğin ne olduğu kolay bir soru değil. Dünya üretimine katkıdan nüfusa ve ülke içindeki sınıf mücadelelerine nasıl müdahale edildiğine kadar karmaşık yanıtları bulunuyor.

ABD kaybediyor gözükse de, kimin kazanacağının peşin bir yanıtı yok, tarihsel genellemeler olayların birikmesi ile elde ediliyor ve elimizde çok fazla veri yok bu konuda.

Örneğin, Almanya Birinci Dünya Savaşı’nda neden emperyalist hegemonyayı İngiltere’den alamadı, bir analiz gerektiriyor. Muhtemelen İngiltere’den hegemonyayı üretim ve askeri gücü ile alacak olan ABD’nin ağırlık koyması bunun nedeniydi. Ancak toplumsal olaylar için basit yanıtlar aramak doğru değil çoğu zaman.

Trump 2 Nisan’ı ABD’nin kurtuluş günü olarak ilan etti. Belki de ABD’nin emperyalist bir devlet olarak batış günü olarak anılacak ileride, henüz bilemiyoruz.

Bildiğimiz şey basit bir ticari formüle göre dünyadaki hemen bütün ülkelere ABD iç pazarını korumak üzere ek gümrük vergileri getirmesiydi. Sonra Çin ile gümrük vergilerini bir düello gibi karşılıklı artırıp birbirleriyle ticaret yapamaz hale geldiler. ABD ise dünya ticaretinde büyük bir çöküşe yol açacak vergi uygulamalarını bütün ülkelerden üç aylığına geri çekti, Çin hariç.

Hem böylece ABD’nin hedefinde hangi ülkenin olduğu ortaya çıktı hem de yükseltilmiş gümrük duvarlarının ABD’nin içinde bulunduğu durumu daha da kötüleştireceği görüldü.

Çin şu anda ABD’den alacağı 40 adet Boeing yolcu uçağı da dâhil her şeyi iptal ediyor. ABD ile giriştikleri bu ticaret savaşında hangi taktikleri izlediklerine bir kez bakalım.

ABD büyük iç pazarına ulaşımı diğer ülkelere karşı bir pazarlık unsuru olarak kullanıyor. Anladığımız kadarı........

© soL