Bir yıl önce veda ederken gömütüne kadar yan yanaydık ve o gün ayrılırken Rakım Çalapala’nın şiirindeki “Haziranda yaz başlar / Dağılır arkadaşlar” zamanındaydık. Yaz bitti, yeniden Haziran geldi ama Kadir gelmedi.

Bir yıl içinde o kadar çok aradık ki… Çarşamba yazılarını bekledik, ne zaman bir olay olsa (olmadığı zaman yok) görüş ve değerlendirmesini bekledik, Resmi Gazete'yi izleyip yapacağı analizi bekledik, soL Haber'i uyaran haberlerini bekledik. Düşündüren konuşmalarını, gülümseyip gülümsetmesini, rahatlatan tavırlarını özledik.

Hem gömütü başında hem de Ankara Nâzım Hikmet Kültür Merkezi'nde anma töreni yapıldı Sevgili Kadir’e. Ailesi, dost ve arkadaşları, yoldaşları söyleşiler ve dinletilerle katıldı anmalara.

Anmaların yıldan yıla biçimsel ve sembolik kalması anılanı anlamlı, içerikli ve sürekli yaşatarak geleceğe taşımayı frenliyor. Bu biçimsellikten kurtulmanın birçok yolu var. Bunlardan biri anılanı sıradanlaşmış bir yaşam anlatımından kurtararak yazmak. Stefan Zweig türü biyografi (yaşam öyküsü)… Kadir böyle bir yaşam öyküsü yazılabilecek kişilerden. “İnsanlığa adanmış yaşam: Kadir Sev” kitabında iddiam bu değildi. Yarım asra yakın dostluğumuz, yoldaşlığımız onun kendi yaşam öyküsünü yazabilecek zenginlikte yaşadığını ve bu yaşamını çevresine de yansıttığını gösteriyor.

Onun yaşamı bireyselliğe sıkıştırılamazdı. Yaşadıklarıyla,........

© soL