Son on yılda Türkiye dış politikada bağımsızlığını peyderpey arttırdı. Böylece ülkeye dair alışagelinmiş değerlendirmelerin üzerinde durduğu zemin kaydı. Pratikteki kendi olma lüzumu kendini daha fazla hissettirdikçe politik bilinç noktasında da kendi olma cesaretinin güçlenmesi gerekiyor. Türkiye kendiliğini kazandıkça onu anlamak ve değerlendirmek zorlaşıyor. Mesela neye göre başarılı sayacağız?

Türkiye’deki kimi değerlendirmelerin hala onyıllar önceki “kıyas”ların hapishanesinden çıkamadığını görüyoruz. Edilgen, savunmada, başı okşanan, Batıya dilenci, kendine güvensiz bir devlet olarak çerçevesi çizilmiş bir ülke profiline şartlanmışlar. Çoğu insan bunu iyi niyetlerle istiyor. Demokrasi, Avrupa Birliği gibi bugün eskiyen kalıplara dair hüsnüzan ile ısrar ediyorlar. Bir kısmında alışkanlığın konforu özgürlükten yana korku şeklinde tecelli ediyor.

Test edilebilir ve onaylanabilir bir olma biçimine, bir ülke tecrübesine alışmış insanlar. Hep başkasınca ve başkasına göre ölçülmüş, başkasınca ve başkasının kriterlerine göre notlandırılmış bir ülkenin özgür hareket etmesi başdönmesi yapar. Ancak başkalarında gördükleriyle örtüşünce kendilerini ve kendilerinde olanı doğru yoldaymış sayabilen bir zihinsel bağımlılık hali........

© Serbestiyet