“Peter Pan” masallarında peri Tinkerbell ancak insanlar ona inanırsa ve onu alkışlarsa var oluyor. Onun büyüsüne inanmayı bıraktıklarında ortadan kaybolmaya başlıyor. Masallar hayal ürünüdür. Anlatılır da anlatılır. Her anlatılışta dikkat çekici yeni eklemeler yapılır, yeni süslemeler. Eski olanlar ve artık süs değerini yitirmiş olanlar ise masallardan çıkartılır. Trakya’da bir söz vardır. “Masallar, masallar” derler çok konuşan yalancı insanlar için… Ancak hikayeler öyle değildir. Gerçektirler. Yaşamdan damıtılmış her biri birer deneyim örnekleridirler. Karl Marks işçi sınıfına seslenirken “anlatılan senin hikayen” der.

Kapitalizm bize masallar anlatır. Kendi yarattıkları masal kahramanlarıyla gözlerimize perde çekmeye çalışır. Aslında hayat (sistem) çok güzeldir. Fakat kusur bizdedir. Bizler hayatı keşfetmesini bilmeyiz. Masal bu ya keşfetmemiz için bize yol gösterirler. (ne kadar yardım severler) Önce ulu olmalıyız. Söz dinlemeliyiz. Onların bize bahşettikleri edebiyat neyse ondan başlamalıyız. Güzel bir evimiz güzel bir arabamız biraz kendimizi sıkar ve çalışırsak olur. Bankalar çok güler yüzlüdürler. Kapıdan içeriye girince kimseyi geri çevirmezler. Hepimizi ayakta karşılarlar. Unutkanlık ya da enerjiniz mi düşük? Yüzlerce rengarenk haplarımız var…Hele sigorta şirketleri. GSM operatörleri ben anlatmayayım siz biliyorsunuz. Televizyon dünyası harikadır. Işıltılı ve parlak bir gelecek her bir genç kadın ve erkek için kollarını açmış bekliyordur. Etraf iyi patronlarla çevrilmiştir. Arada kötüler de vardır ama onlar mutlaka yenilir. Masal bu ya. İşçiler açlık çekmez. Kötü evlerde otursalar da hep mutludurlar. Hele köy çocukları kırlarda koşup oynamaktan bıkmış usanmışlardır. O kadar mutludurlar ki herkes onların mutluluğunu kıskanır. Okula gidemeyen çocuk yoktur. Kötü........

© sendika.org