Dünyanın köşeleri olsaydı belki de çekilirdim birine ama yuvarlak diyorlar kendisi için. O yüzden başka köşeler aradık kendimize. Bana da bu köşe düştü. Yazımın girişi artık imzam oldu, biliyorsunuz.

Bir ülkenin varlığını idame ettirmesi için sınırlarını koruması en temel gereksinimlerindendir takdir edersiniz ki. İnsanın da kendi sınırlarını koruması yaşamsal doğal bir tepki olmalıdır. Nasıl ki asker sınır kapılarında nöbetteyse, insan da kendi benliğinin kapısında nöbet tutmalı. Bu kendimize verebileceğimiz en büyük hediye bence. Nerede ve kim olduğumuzu bilmemizin, nerede durup, nelere hayır diyebileceğimizin en nahif göstergesi sınırlarımız. Bazen en sağlam kalelerimiz bazen de günün sonunda bizi ruhumuza ve diğerlerine bağlayan gizli köprüler.

Geçenlerde psikolog bir arkadaşım eşiyle problem yaşayan başka bir arkadaşımla konuştukları ile ilgili, ebeveynlere de aynı telkinlerle yaklaştığını söyledi. Çünkü maalesef eşi ile sınır koyma konusunda sorun yaşıyordu ve eşine annelik yaptığının farkında değildi. Annesinin büyütmesini ısrarla kabul etmeyen adamların eşleri tarafından büyütülmeye çalışılmasına çok şahit oldum. Eş olmanın eşlik etmek olduğunu unutup eşsiz annelikle sonlanan roller… Sevgiyle başlayan eşlik rolünde yorgun bir bakıcıya........

© Samsun Gazete Arena