Eski evlerin, camilerin ve sarayların duvarlarına dikkatlice baktığınızda ne görürsünüz? Kuşların gelip ikamet etmesi için küçük, estetik ve konforlu yuvalar görürsünüz. Osmanlı başta kuş olmak üzere bütün evcil havyanları düşünen bir mimari bir anlayışa sahipti. Bunun adına biz merhamet ve vicdan medeniyeti diyoruz. Etrafındaki havvanlarla bile uyum içinde yaşayan, bütün canlı varlıklara yaşam alanı sağlayan bir medeniyet… Ve binaların en tepesine, sarp duvarlara yapıyorlar ki kimsecikler rahatsız etmesin kuşları… Hayatı kuşlarla beraber yaşamak, güne kuşlarla beraber uyanmak, güneş doğmadan işe başlamak… “Kuşluk vakti” aslında “insanlık vakti”dir de… Kuşlarla beraber uyanmak ve kuşlarla beraber aynı anda yatmak… Kuşsuz bir hayat asla düşünülemezdi.
Maalesef hayatımızdan kuşları kovalı çok oldu. Çağdaş binalarımızda hiç kuş evleri yapanı gördünüz mü?
Bizim eskiden Gündüzbey’de evlerimiz kerpiçten olduğu için kuşlar gelip çatı katlarında duvar diplerinde yuva yapardı, leylekler gelir mevsiminde konaklayıp giderlerdi. (Allah günahlarımızı bağışlasın, küçükken Keleşgilin Mahmut’la bahçe aralarında sapanla........

© Samimi Haber