“Gezmek olsun da neresi olursa olsun” derdim. Amaç yalnız yeni yerler görmek değil, erken yaşta aile sahibi olunduğunda, sorumluluk katsayısı arttığında, hayatın başlangıcı sayılsa da, genç çiftler ev, iş, çocuk üçgeninin dışına çıkıp ortam değiştirmek için can atarlar. O süreçte anneanne/babaanneler çok daha genç olduklarından çocukları onlara emanet edip birkaç gün tatile çıkmak sorun değildi.

Otobüsle yola çıkıldığında her ihtiyaç molasında, tuvaletlerin temizliği, anlayışımıza ters düştüğünden Antalya’ya varana kadar 18 saat boyunca doğal ihtiyaçlarımızı kendimize saklamak bile dert sayılmazdı.

Kısa mesafelere arabayla gittiğimizde, ‘ivedi kahve’ ihtiyacına fazladan zaman ayırmak gerekmez; bir an önce konaklayacağımız yere varmayı hedeflerdik.

Olanaklar kısıtlı, şartlar daha iptidai idiyse de karnımız ağrıyana kadar gülmenin, kahkaha atmanın, yaptığımız seyahatler arasında en değerlileri olduğunu ilerleyen yıllarda idrak edecektik.

↔↔↔

Zamanla güvenilir birkaç seyahat acentesinin turları duyulmaya başlandı. 20-25 kişinin müdavimine dönüştüğü nezih gruplardı. Başarılı olmalarının başlıca nedenlerinden biri, tur sahiplerinin gezilere bizzat katılmasıydı. Aksaklıklar anında giderilir, sorunlar müşteriye hissettirilmezdi.

Derken sektör genişledi. Beş günde yedi şehir gezdiren, ‘bavul aç, bavul kapa’ tarzı acenteler çoğalmaya başladı. Fiyatlar uygundu. Buna karşılık gruplardaki kişi sayısı 35-40’ı bulmuştu. Farklı........

© Şalom