Günümüzde en önemli sapmalardan birisi ulu'l emrin/yöneticilerin yasamadaki yerini tayin etme hususunda ortaya çıkmaktadır. Bu alanda sapmalar yaşanmaktadır. Bu alanda mutlak itaati iddia etmek sapkınlığın başlangıcını teşkil etmektedir. Kimse la yüs’el değildir. Tasarrufları itibarıyla dokunulmaz değildir. Kur'an'da ilgili ayette şöyle denilmektedir: “Ey iman edenler! Allah’a itaat edin, peygambere itaat edin, sizden olan ulu’l-emre de. Eğer bir hususta anlaşmazlığa düşerseniz -Allah’a ve âhirete gerçekten inanıyorsanız- onu, Allah’a ve peygambere havale edin. Bu, elde edilecek sonuç bakımından hem hayırlıdır hem de en güzelidir.” İki kategoride itaat mutlaktır. Lakin ulu'l emr ya da yöneticilerle ilgili üçüncü seçenek mutlak değildir bilakis mukayyettir. Referans ilk iki merciye racidir.

Referans ilk iki merciye aittir. Bu iki merciden onay alan yaklaşımlar makbuldür ve meşrudur. Aksi takdirde raiyye yani yönetilenleri bağlamaz. Kısaca Kur’an ve Sünnetten referans almayan yöneticilerin hükümleri, yönetilenleri bağlamaz. Burada ayette geçen ‘ulu'lemr minkum’ kategorisi itaati sınırlandırıyor ya da takyit ediyor yani kayıt altına alıyor. Alanını daraltıyor, mutlak bırakmıyor. Kısaca ayet Allah'a ve Resülüne itaati mutlak kılıyor, bırakıyor lakin yöneticilere itaati mutlak........

© Risale Haber