Meryem Saîde Günebakan

“Gıybet, ehl-i adavet ve hased ve inadın en çok istimal ettikleri alçak bir silâhtır. İzzet-i nefis sahibi, bu pis silâha tenezzül edip istimal etmez. Nasıl meşhur bir zât demiş:

اُكَبِّرُ نَفْس۪ى عَنْ جَزَٓاءٍ بِغِيْبَةٍ ٭ فَكُلُّ اِغْتِيَابٍ جَهْدُ مَنْ لَا لَهُ جَهْدٌ

Yani: "Düşmanıma gıybetle ceza vermekten nefsimi yüksek tutuyorum ve tenezzül etmiyorum. Çünki gıybet; zaîf ve zelil ve aşağıların silâhıdır."

(Bir özeleştiri, muhatabım evvela kendim)

Arkasından konuşmaktan kaçındığı insanı “çok seviyor “ değildir insan, ya da konuşursa başı derde girer diye “korkuyor”da değil. Belki en çok zararını gördüğü o insanları gıybetle cezalandırmak hususunda Allah’tan korkuyordur. Zira insan savaşı bir güç sahibi tarafından ezildiğinde kaybetmez, çünkü ezilse de haklıdır ya hani ve Haktır haklı olanın sahibi. İnsan bir savaşı en çok kendini ezmeye çalışan zalime benzediği zaman kaybeder.

Toplumun bütün kurumlarında, aile, akrabalar, arkadaş ortamları, iş ortamları vs. ciddi bir çürüme var, herkesin herkesin arkasından söyleyeceği ille bir çift sözü var. Üstelik yüzüne gülerken. Sorun çözme yöntemi bu değil. Kulisle, dedikodu ile, köylü kurnazı tavırlarla küçük hesaplar peşinde koşmak “akıllılık “değil. Akıllı adamın........

© Risale Haber