“Zaman su gibi akıp gidiyor” der büyüklerimiz. Ama insan, o suyun neresinde durduğunu çoğu kez fark etmiyor.

Çocukken yaz tatilleri hiç bitmeyecekmiş gibi uzun gelirdi. Bayramlar günlerce sürer, oyunların tadı hiç tükenmezdi. Oysa şimdi bir bakıyoruz, koca bir yıl göz açıp kapayıncaya kadar geçip gitmiş. İşte zamanın insana kurduğu en büyük oyun da bu; hızını fark ettirmeden, sessizce akıp gitmesi…

Her gün, takvim yapraklarından düşen sessiz parçalar gibi ömürden eksiliyor. Farkına varıyor muyuz? Çoğu kez hayır. Koşturmalar içinde günler birbirini kovalıyor; iş, aş, çoluk, çocuk derken hayat, gözümüzün önünden kayıp gidiyor.

Ama insanı diri tutan, ömrüne yeniden anlam katan anlar da vardır. Çocuklar büyür, kendi düzenlerini kurar; torun sesleri evi şenlendirir. Ve bir bakarsınız, zaman size yeniden........

© Pusula Gazetesi