Tepe Mezarlığı'nın ilerisinde, karayollarının hemen altında, toprak damlı evlerin arasında saklanmış, şirin bir okulumuz vardı. Cemal Gürsel İlkokulu, o zamanlar bizim için sadece bir eğitim yuvası değil, hayatı keşfettiğimiz, dostluklarımızı pekiştirdiğimiz, çocukluğumuzu en güzel şekilde yaşadığımız bir mekândı. O toprak damlı evlerin arasına gizlenmiş bu okul, ne kadar sade ve mütevazı görünse de içinde taşıdığı anlam bizim için çok büyüktü.

Okulumuz, toprak damlı evlerin yoğun olduğu bir dönemde, ilerleyen yıllarda apartmanların yer aldığı bir mekânda bulunuyordu. Hemen yanı başında öğretmen lojmanları vardı ve burası okulun bir parçası gibi hissedilirdi. Lojmanlarda yaşayan öğretmenlerimiz, hem okulda hem de mahallede bizlere yol gösteren birer rehberdi. Bu yakınlık, öğrenciler ve öğretmenler arasındaki bağı daha da kuvvetlendirirdi.

Her sabah o okul yolunda, karla kaplı yolları aşıp okula ulaşırdık. Bahçesinde oynadığımız oyunlar, sınıflarındaki sıcak dostluklar ve öğretmenimiz Ferda Malkoç’un rehberliğiyle geçirdiğimiz 5 yıl,........

© Pusula Gazetesi