Görünme arzusu, insanın onaylanma ve aidiyet ihtiyacının dijital çağdaki tezahürüdür. Sosyal medyada “ben de buradayım” deme biçimi, artık gerçek varoluşun yerini alıyor. Bu, bireysel özgüven eksikliğiyle doğrudan bağlantılı bir durum. İnsan, içi dolu bir hayat yaşamadığında, dışarıdan gelen onaya bağımlı hale geliyor. Ziyaretlerin, toplantıların, hatta sıradan anların paylaşılması bir başarı değil, görünürlükle tatmin olma haline dönüşüyor. Bu da psikolojik bir zayıflık: Gerçek etki yerine dijital izlenim peşinde koşmak.

Batı’da da görünürlük kültürü var ama orada bu tür paylaşımlar daha çok içerik ya da etki üretimiyle ilişkilendirilir. Amerika’da biri Beyaz Saray’a gidip poz verirse, bu genellikle belirli bir başarıya ya da gündemle ilgili bir misyona dayanır. Avrupa’da kurumsal ziyaretler........

© Pusula Gazetesi