َ َةَن َس َفَلَا َنيَسَمَخَهَرا َدَقَم َناَك َمَوَيَيَفَهَي َلَاَحوَرلاَوَةَكَئ َ ل َم َلاَجَرَعَت َ َ َ ََ َ َ ََ ََ َ َ ََ َ َ َ َ ََ ََ ََ َ َ ََ َ ََ َ َ َ ََ َ َ َ ََ َ َ َ َ َ ََ َ َ َ َ

“Melekler ve Rûh (Cebrail), oraya, miktarı (dünya senesi ile) ellibin yıl olan bir günde yükselip çıkar.” (Me’âric - 4) Me’ârric suresinin ilk üç ayetinin meali şu şekilde verilmiştir: “Birisi, yükselme derecelerinin sahibi olan Allah'tan kâfirlere gelecek olan ve hiç kimsenin savaşamayacağı azabı sordu. Ayettte geçen “Yükselme derecelerinin sahibi” ifadesi, Me’âric Suresi 3. ayetinde geçen " ج را ع م لا ي ذ " tabirinin bir çevirisidir. Bu ifadenin anlamı katmanlı, mecazi ve çok katmanlı bir kavrayış gerektirir. İşte farklı boyutlarıyla bu ifadenin özgün bir yorumu: “Yükselme dereceleri” ilk bakışta, göğe doğru çıkılan mertebeler, yani ontolojik ya da kozmik katmanlar gibi düşünülebilir. İslam kozmolojisinde, evrenin yedi kat semadan oluştuğu anlatılır. Her bir “kat”, bilinç seviyeleri, varlık türleri ya da hakikatin anlaşılma dereceleri açısından farklılık gösterir.

Bu bağlamda, “yükselme derecelerinin sahibi”, tüm bu seviyeleri bilen, yöneten ve onlara ulaşılmasını sağlayan tek güç olan Allah’a işaret eder. “Yükselme derecelerinin sahibbi” ifadesi insanın ruhi tekâmülünü de kapsar. Her insan, hayat yolculuğunda farklı merhalelerden geçer: cehaletten bilgiye, bencillikten şefkate, kibirden tevazuya. Allah, bu kalbi yükselişin de sahibidir. Kim ne kadar........

© Pusula Gazetesi