Yapay zekânın hemen her alana girmesi ve pek çok konuda insan becerilerinden ötesini yapabilmesi mavi yakalılar olarak adlandırılan kol emeğine dayalı çalışanlarla beyaz yakalılar olarak adlandırılan zihin emeğine dayalı çalışanlar arasında işlerini kaybetme endişesi yaratıyor. Bu durum çalışanlarla sınırlı kalmıyor, öğrenciler arasında da mezun olunca iş bulamama endişesi giderek büyüyor. Çalışanlar, serbest meslek sahipleri ve öğrenciler işlerine yaradığı sürece saygı duysalar da sonrasında kendilerine rakip gördükleri için yapay zekâya karşı husumet beslemeye yöneliyorlar.

Bu eğilim yeni değil, geçmişte de birkaç kez yaşandı. En bilinenlerinden birisi Ludizm diye adlandırılan bir olgu. Sanayi devrimiyle birlikte buharla çalışan ve kol emeğine dayalı üretime göre kat kat daha hızlı üretim yapılmasını sağlayan tekstil makineleri devreye sokulunca işçiler, makinelerin kendilerinin yerini alacağı korkusuna kapıldılar. 19’uncu yüzyılın başlarında İngiltere’de işçiler ayaklanarak tekstil makinelerini kırmaya, tahrip etmeye yöneldiler. Bu ayaklanmaya onları iten iki önemli gelişme vardı: (1) Makinelerin kendilerini işsiz bırakacağı konusundaki korkuları. (2) 1799’da yürürlüğe giren ve işçilerin sendikalar kurarak örgütlenmesini engellemeyi hedefleyen Birleşme Yasası (1799 – 1800 Combination Act.)

İngiltere’de ortaya çıkan teknolojik gelişmeye başkaldırı niteliğindeki bu olayın dayanağı genç bir tekstil işçisi olan Ned Ludd’in 1799 yılında........

© Para Borsa