Bir film festivalinde olmak güzeldir. Salonlar doludur, şehrin insanları filmlerle, filmleri yapanlar o şehirle buluşur, ışıklar parlar, kırmızı halılar serilir. Fakat aklımı hep kemiren bir soru var: Ben bu festivalin neresindeyim?

Çünkü festivaller yalnızca filmlerden ibaret değildir. Yapımcılar, yönetmenler, oyuncular, jüriler, sinema yazarları, kısa filmciler, belgeselciler… Hepsi aynı atmosferi solur ama asla aynı havayı teneffüs etmez. Festival, konuklarını kollar ama dikkatle bakınca göze batan o çapak vardır: Bazı konuklar hep daha konuktur!

Yıllardır değişmeyen bir tablo bu. Jüri üyeleri ve yarışma filmlerinin ekipleri şehrin en iyi otellerine yerleştirilir. Sinema basını için daha ucuz oteller bulunur. Kısa filmciler ve belgeselciler? Onlara festivalin arka bahçesi, yani en kötü otel düşer. Bu görünmez kast sistemi, film dünyasının sahte eşitliğini suratımıza çarpar.

Son yıllarda işler daha da tuhaf bir hal aldı. Sinema basını artık en alt konuk muamelesi görüyor. Organizasyonlar neredeyse “çağırdığımıza şükredin” der gibi. Haklılık payları da yok değil: festivallere sadece görünmek için gelen,........

© Öteki Sinema