Gerek CHP’nin, Türk kimliğini yok sayan “kültürel program taslağı”...

Gerekse son yıllarda her sorunu “kültüre” bağlayan etnisite ağırlıklı “kimlikçi sol” görüşler…

Bitmez tükenmez dindarlık-sekülerlik üzerine yapılan tartışmalar…

Epeydir kafamdaki tartışmayı yazmamı zaruri kıldı.

Buna sebep olan kıvılcımı Patrick Wilcken’in, “biz öncelikle bilinç değil, kültürün ürünü toplumsal yaratıklarız” diyen Claude Levi-Strauss ile yaptığı nehir söyleşisi kitabı oldu: “Laboratuvarda Bir Yaşam”. Sonra Levi Strauss’un “Hüzünlü Dönenceler” eserini okudum. Vs.

Yaşamı boyunca Levi-Strauss, toplumdaki ekonomik çatışmayı değil, kültürü merkeze alan bakış açısı geliştirdi: Yapısalcılık.

Marksizmin “altyapı” (ekonomik yapı), “üst yapıyı” (kültür, ideoloji, hukuk vb.) belirler teorisini ters düz etti.

Ve, 1960’lar Avrupa düşünce hayatında Levi-Strauss’un etkisi yıkıcı oldu. Yapısalcılık, dilbilimsel analiz, kültürel kodların çözümü Fransız entelektüel hayatını ele geçirdi. Foucault, Derrida, Guattari, Deleuze gibi kuşağın önde gelen felsefecileri Strauss’tan etkilendi.
Sol, “siyasal ekonomi” odağını kaybetti. Özellikle akademide “emek sermaye çelişkisi” değil, dil-mit-sembolizm tartışılmaya başlandı. Marksist “sınıf” kavramı modası geçmiş bulunurken, “kültürel kod” prestijli hale geldi/getirildi!

“Getirildi” konusunu açmam lazım. Ki konuyu ülkemize bağlayayım:

CIA VE ROCKEFELLER'IN STRATEJİSİ

1960’lara kadar Fransa’da hâkim sol teori sınıf temelli idi. Sonra kırılma yaşandı. Levi-Strauss ve “paltosundan” çıkanlar toplumu sınıf değil, kültür üzerinden “okumaya” başladı. Hitler destekçisi

© OdaTV