Sanat dünyasında geçmişte yaşamış, kendi alanından önemli işlere imza atmış, kültür ortamımıza değerli eserler bırakmış, toplumsal dönüşüm çabasıyla sosyalist etkinliklerde yer almış sanatçılarımızın ölümü sonrası hemen unutulması ne acı, ne tuhaf… Bu bizim vefasızlığımız mı yoksa ölen sanatçının-yazarın değerinin fark edilmemesi veya yaptıklarının önemsenmemesi mi acaba… Sebep ne olursa olsun gerçek şu ki çabuk unutuyoruz. Anımsamamız ise sadece güncelin ihtiyaçları üzerinden ve tamamen bireysel…

Aslında bu unutkanlık ve önemsememe durumunu edebiyatta ve sanatın bütün alanlarında görüyoruz. Şairler, romancılar, sinemacılar, besteciler, felsefeciler, bilim insanları, ressamlar, heykeltıraşlar, müzisyenler ve tiyatrocular… Her biri kendi ağırlığınca kültür dünyamıza birikim bırakan, literatüre yapıtlar kazandıran isimler…

GENÇ YAŞINDA TİYATROYA BAŞLADI

Biliyorum bunlar eski Türkiye’nin değerleri, çoğu gözden düştü, gerçekliğini yitirdi diye düşünenler vardır, olsun bunlar insanlığın, kültür dünyamızın estetik birikimi değil mi?

Mesela Sermet Çağan, tiyatroya genç yaşında başladı. Ankara ve İstanbul’da Devlet Tiyatrosu ve Arena Tiyatrosunda dekor tasarımcısı ve oyuncu olarak çalıştı. Daha sonra oyun yazmaya yöneldi. Tiyatro yazarlığına siyasal, toplumsal ve tarihsel bir işlev yükleyerek yazdığı Ayak Bacak Fabrikası adlı oyunu........

© OdaTV