Çocuklar… Sabah kahvemi içerken aldım haberi, Rüçhan Çamay vefat etmiş.

Aklıma bir afiş geliverdi: Şarkılarla İstanbul Gecesi – Rüçhan Çamay, Zeki Müren, Ayten Alpman.
Ah dedim içimden, bir efsane daha yavaşça çekildi sahneden.

Tanırdım, bilirdim, hissederdim Rüçhan Hanım’ı... Bir zamanlar Beyoğlu’nda, İnci Pastanesi’nde yan masaya oturmuşluğumuz bile var: Çekingen bakışlı, derin gözlü bir kadındı. “Sahneye çıkan kadınlardan değil” derlerdi onun için zira gerçekten sahneyle bütünleşmişti, rol değildi onun yaptığı, yaşardı.

Dilek Yaraş’ın yazdığı 'Kayıp Diva' kitabını çıktığı gün almıştım.

Altını çizdiğim şu satırlar hala aklımda:

“Rüçhan Çamay bir diva değil, bir sırdı. Türkiye onun sırrını çözmeden yaşlandı.”

Ne de güzel özetlemiş…

O başka bir........

© OdaTV