Giriş

Yabancı bir ülkede 20 yıllık iş arkadaşı olan ve biz Türk misafirlere refakat eden 2 yönetici, gün boyu bizi neşeye boğduktan sonra basit bir "Mezhebiniz ne ?" sorusu akabinde 20 yıldır birbirinin mezhebini bilmediğini fark edip ,geçmişin kinini kusarak birbirine giriyorsa eğer...

Şunu öğreniyorsunuz: bazı şeyleri bilmek bir şey kazandırmıyor ama çok şey kaybettirebiliyor.

Peki kavgasız, gürültüsüz ,kırıp dökmeden ortak anlar yaşamak , yaşanan ortak an'ı paylaşmak, birlikte başarılı olmak mümkün mü yoksa ütopya mı?

Sosyal platfomlar: (günümüzde whatsapp grupları bunun en yaygın ve etkin örneği)

Okul arkadaşları, doğa tutkunları, sinema severler , maden karşıtları vb grup insanlar birlikte ortak bir paydada buluşmaya çalışıyor. Bir kısmı eğlence, bir kısmı ise belirli sorumluluklar taşımayı hedefliyor. Ve çoğu sancılı süreçler yaşayıp ya dağılıyor ya da küçülüp etkisizleşiyor. Bu süreçte bir sürü mutsuz paydaş da cabası.

Peki neden?

- Kişisel hırslar. Hırslı karakterler grubu domine etmeye çalışıp rahatsız edici oluyorlar. Oysa bu tip gruplar gönüllülük esaslı. Gönüllü olan hiçbir kimseyi zorlayamazsınız.

- Görüş farklılıkları. Varsayalım sokak çocukları ile ilgili bir platform kurdunuz. O çocukların sağlıklı, mutlu yaşaması hedef ise ailelerinin siyasi görüşü, etnik kökeni, tuttuğu takım ne kadar önemli?

Örneği sokak köpekleri olarak değiștirirsek sanırım ne demek istediğimiz daha iyi anlaşılacaktır. Sokak köpeği sizin tişörtünüzde ne yazdığı veya sakalınızı nasıl kestiğiniz ile değil, elinizde yiyecek olup olmadığı ya da onu sevip sevmeyeceğinize odaklanacaktır. Gruptaki herkes (görüşü, tarzı ne olursa olsun) değerlidir.

- Diretme. Velev ki bir paylaşım yaptınız, tepki olmadı . Vayyy nasıl olur, bi daha bi daha yazayım, hatta gönül koyayım, küseyim, kızayım. Daha çok rahatsızlık........

© ngazete