Son yıllarda ormanlarımızın, zeytin bölgelerimizin, sahil ve koylarımızın, doğal güzelliklerimizin, tarihi ve turizm değerlerimizin halini bir görseniz, savaş sonrasının enkazına benzer bir manzara ile karşılaşırsınız. Ankara’dan izni kapan, gözünün kestirdiği yerleri maden arayacağız, altın bulacağız, ekonomik ömrünü tamamlamış termik santrallere kömür çıkaracağız diye hallaç pamuğu gibi atıyor. Yerleşik köyleri haritadan siliyor, köylünün zeytinliklerini ve malını mülkünü, evlerini bahçelerini elinden alıyor da, kimsenin kılı bile kıpırdamıyor. Mağdur insanlarımız, çaresiz köylülerimiz, bağı bahçesi elinden gitmiş yurttaşlarımız Ankara’ya koşuyor, Meclis’ten medet umuyor, tüm ormanları ve zeytinlikleri tehlikeye düşürecek yeni yasaya da engel olmaya çalışıyor ama nafile…

Evet Türkiye’nin enerjiye ihtiyacı var. Yeraltı kaynaklarını da değerlendirecek elbette. Ama böyle olmaz ki, böyle de yapılmaz ki.. Doğaya savaş ilan etmeden de ,doğayı mahvetmeden de yararlanmak mümkün madenlerden. Her yere saldırarak, tüm doğal değerlerimizi biçerek, tarım alanlarımızı perişan ederek, ormanlarımızı ve zeytinliklerimizi talan ederek enerjiye kaynak yaratmak, akıllıca bir iş olabilir mi? Dünya doğaya verdiği telafisi olmayan korkunç zararı görerek, yıllar önce güneş enerjisine yöneldi. Artık ileri........

© ngazete