Aslında, sol adına ne varsa tavan arasına kaldırdıklarından bu yana neredeyse yarım asır geçti!

Daha önceki yıllarda bile, solun vazgeçilmez temeli olan anti emperyalist duruştan sıyrılmaya, “Tam Bağımsız Türkiye” sloganından kurtulmaya hazırdılar... En büyük yetenekleri, amip hızıyla bölünmek, kendi gettolarını, kendi çetelerini yaratmak, gencecik çocukları “devrim”, “sosyalizm” yalanlarıyla ateşe sürmek, o çocukların üzerinden elde ettikleri rantın üzerine yatmaktı...

Devrimci önderlerin, Denizlerin, Mahirlerin, Kaypakkayaların, Sinan Cemgillerin, yurtdışında sürgünde ölen Hikmet Kıvılcımlıların yani gerçek devrimcilerin ve sosyalistlerin alçakça yok edilmesi, tasfiyeye uğraması da bu beşinci sınıf tiplerin meydanı iyice boş bulmasını, dizginleri ele geçirmesini sağladı ne yazık ki...

Başına geçtikleri, “örgüt” adını verdikleri yapılar, aslında mafya tipi ilişkilerin geçerli olduğu, tek adama dayalı haraç ve kaba güç şebekeleriydi. Ele geçirdikleri, inandırdıkları gençleri, gözlerini kıpmadan harcadılar... Durumun farkına varan, baş kaldıranları acımasızca un ufak ettiler...

Kurdukları düzene tehdit olabileceğini düşündüklerini ölüme göndermekten bile çekinmediler... Ve beyler, paşalar gibi yaşam sürdükleri bu düzenin mezesi olarak hep o sözcükleri, “devrimi”, “Sosyalizmi” afişlerde, broşürlerde, beş para etmeyecek kitap müsveddelerinde hiç........

© Nefes