Kötülük ruha işler, kalıcıdır...

Kötülüğü meslek edinmek için ille de zengin, fakir, genç, yaşlı, kadın, erkek, Müslüman, Hıristiyan, Musevi, Budist, dindar, dinsiz olmak şart değildir... Kötülüğün milliyeti, dini mezhebi yoktur... İnsanın olduğu her yerde kötülük mutlaka hareket halindedir...

Kıskançlık, hırs, dedikodu, menfaatperestlik, açgözlülük, haysiyetsizlik, arsızlık kötülüğün parçalarıdır elbette; ancak her biri tek başına bu kavramı karşılamaya yetmez, tümü ancak kötülüğün suretini çizmeye yetebilir...

Kötülük, kat ettiği irtifa yükseldikçe güçlenir; yaşamıyla, geleceğiyle, aşıyla, işiyle oynadığı, hayatını kararttığı insan sayısı bir elin parmaklarından, binlere, on binlere, yüz binlere, milyonlara ulaşabilir.. Örneğin, kötülüğü içinden taşan birinin söyleyebileceği laftır:

-Benden sonra tufan!

Kötülük, zayıf, küçük insanlarda da çok tehlikelidir... Güçlünün önünde yaltaklanma, verilen en aşağılık görevlere şevkle sarılma, “Büyük Kötüyü” cansiperane savunma, efendisine karşı olanlara acımasızca, her yolu kullanarak saldırma, karalama yeri geldiğinde en alçakça eylemleri gerçekleştirme şeklinde dışa vurur, gelişir...

Kötülüğün tutsak aldığı küçük insanların sayısı çok ama çok fazladır... Fazladır çünkü beş para etmez bir yaşama mahkum olmuş, tüm yapabileceği bir gücün kapısına bağlanıp, onun buyruklarına tam anlamıyla bir uşak titizliğiyle uymak, tüm kötücül özelliklerini efendisinin emirlerine, başarısına endekslemek, karşılığında da gurur duyacağı bir........

© Nefes