Bu ülkenin en bahtsız, en zavallı insanları kimlerdir?’ diye sorsanız yanıtım hazır:

- Çocuklar ve gençler!

Bu ülkenin en büyük potansiyeli hatta hazinesi olarak gösterilen genç nüfus, bırakın hayal etmeyi, düşünmekten bile çekiniyor, korkuyor!

Toplumdaki eşitsizlik, ayrımcılık, ötekileştirme en çok onları vuruyor, yaralıyor, örseliyor... Tabii ki toplumun diğer kesimleri de örneğin 60 yaş üstü milyonlarca yurttaş, erken emeklilikten yararlanamayan, sefalete düşen yığınlar, işçiler, asgari ücretliler, sağlıkçılar, esnaf… Onlar da çilenin dik âlâsını çekiyor; toplumun neredeyse dörtte üçü koyu bir yoksulluğun pençesinde... Ancak çocukların çok önemli bir özelliği var:

-Onlar bizlerin, ülkenin geleceği!

Yıllar önce yaşadığımız “virüs” günlerinde bu durum olanca çıplaklığı, korkunçluğu ile ortaya çıkmıştı; adına “uzaktan eğitim” adı verilen traji-komik sistemde, milyonlarca çocuk ve genç akıllı telefonu, bilgisayarı ya da interneti olmadığı için anayasanın emrettiği eğitim-öğretim eşitliğinden faydalanamamıştı mesela!

Televizyon ekranlarında ağaçların tepesine çıkıp internete, telefon erişimine ulaşmaya çalışan, karakışta tek sıra halinde yüksek tepelere çıkıp uzaktan eğitime........

© Nefes