Yıllar öncesinden yan yana üç fotoğraf karesi...

İnsan olanın yüreğini parçalayan üç adet fotoğraf. Birazcık vicdanı, haysiyeti, karakteri olanın yüzüne bir şamar gibi inen üç adet hançer...

Birinci fotoğraf: Kayseri’deki kahpe bombalı saldırıda şehit olan 23 yaşındaki Kenan’ın Zonguldak Ereğli’deki cenaze töreninde annesi Şehime Döngel, dondurucu soğukta üzerinde bir hırka, ayağında yazlık ayakkabı, hıçkırarak feryat ediyor, “Kenan’ım, mavişim anneni bırakıp nereye gidiyorsun” diye dövünüyordu... Soğuğun, ayaklarının su içinde morarmış olmasının hiçbir hükmü yoktu, kadıncağız hissetmiyordu bile.

İkinci fotoğraf: Durumun farkına varan bir kadın astsubay, Şehime ananın ayaklarını havluyla sarıyor, onun ve eşinin sırtına battaniye konuluyordu.

Üçüncü fotoğraf: Bir askerin çarşıdan satın alıp süratle tören alanına getirdiği bir çift bot acılı anneye giydiriliyordu...

- Büyük bir kederle bakmıştım o acıtan, utandıran fotoğraflara...

Memleketin bir başka kenti, Afyonkarahisar’ın Çay ilçesine bağlı Karacaören Beldesindeki kırık dökük evin kapısını açan Ramazan Olcay, karşısında askeri yetkilileri görünce içeri girdi ve ağlamaya başladı... Anne Emine Olcay ise “Guzum, guzum benim” diye hıçkırarak kendisini balkona attı. Askerler daha bir şey söyleyemeden acılı babanın herkesi ağlatan sorusu geldi:

- Fatih mi, Ferhat mı şehit oldu?

Şaşkına dönen yetkililer, acı gerçeği bu sorudan sonra öğrendiler. El-Bab’ta şehit düşen 23 yaşındaki Uzman Onbaşı Fatih........

© Nefes