Türkiye Cumhuriyeti 100 yılı geride bıraktı…

Aslında insan ömrü olarak bile çok uzun bir zaman değil artık, hele bugünün dünyasında... Bir ülkenin, bir devletin yaşam süresi olarak ise hiç de abartılacak bir süre değil… Dünyanın en önemli coğrafyalarından birinde kurulu, devasa medeniyetlerin, kültürlerin harmanlandığı 86 milyonluk bir ülke...

- Bugün, parçalanmasına ne kadar süre kaldığı, kaça bölüneceği üzerine açık açık tahminlerin yapıldığı Türkiye Cumhuriyeti, söz konusu olan!

Ne kadar acı ne denli utanç verici değil mi?

Dışardakiler malum...

Bu topraklarda Türklerin yaşamasını zaten hiçbir zaman hazmedemediler... Bir asır önce tam “defterlerini dürdük” derken, “Sykes-Picot” gizli anlaşmasıyla Anadolu’nun dört bir tarafını cömertçe paylaşırken, “Wilson Prensipleri” ile “Türkler önce Küçük Asya’ya sürülecek, ardından defolup geldikleri yere gidecekler” derken, Çanakkale’de uğradıkları korkunç yenilginin intikamını Türkleri iyice aşağılayarak ve de paramparça ederek çıkarmak için Sevr Antlaşması’nı zorla dayatırken, her şey tersine dönüverdi...

Bitti denilen Türkler, bir kahramanın, bir büyük devrimcinin önderliğinde ayağa kalktılar ve aklın, havsalanın alamayacağı bir Kurtuluş Savaşı’yla topraklarını, ülkelerini ve cumhuriyeti kanlarıyla, canlarıyla söke söke aldılar...

- Bu, yüzyıllar içinde emperyalizmin yediği en büyük, en hazmedilmesi zor tokattı!

Koşullar nedeniyle yutmak zorunda kaldılar, ama hiç unutmadılar!.. Lord Curzon’un, İsmet İnönü’ye, Lozan Antlaşması esnasında öfkeden çıldırmış........

© Nefes