Yıllar önce internette karşıma çıkmıştı aşağıdaki yazı…

Yazarı Mevlüt Kaleli, bir neslin duruşunu, sevinçlerini, hüzünlerini, kavgalarını, birikimlerini o kadar güzel yazmış, o kadar içtenlikle anlatmıştı ki, o neslin tüm duygularına ortak olduğu, aynı iğne deliklerinden geçtiği, aynı ezalara, cefalara katlandığı belli oluyordu…

Gözlerim yaşararak okuduğum bu güzelim yazıyı; artık “anonim” ortak değer katına yükseldiği için, yazarının hoşgörüsüne sığınarak sizlerle paylaşmıştım…

İlle de o nesle ait olmasanız da kendinize ait pek çok şey bulacaksınız! Ara başlıkları, okumayı kolaylaştırmak adına ben koydum; açın bakalım yüreğinizi nelerle dolacak!

“Hepsi şahsına münhasır, özel üretilmiş, yokluklar içinde yetişmiş yaralı bir nesil…

-Kim bunlar?

1950 ile 1970 yılları arasında bu dünyaya merhaba demiş, en genci 50, en delikanlısı 70 yaşında, hâlâ 18’lik deli taylar gibi ideallerinin peşinde koşan deli bir nesil…

Hiçbirinin altına hazır bez bağlanmamış… Şeker çuvalından pantolon, Canikli lastikten ayakkabı giymiş… Evde inek beslemiş, okulda ABD sütü içirilerek beslenmiş bir garip nesil…

Hiçbirinin renkli çocukluk resmi olmamış… Hatta hiç bebeklik, çocukluk resmi olmamış… Hiçbiri kreş, dershane, özel okul görmemiş.

-Ama hepsi profesörlere dahi ders verecek kadar bilgi sahibi bir tuhaf nesil…

Harp görmüş, darp görmüş… Baskı, çatışma,........

© Nefes