Filozof Nietzsche, felsefi ve edebi düşüncelerini dile getirmek için çoklukla “çöl” benzetmesi yaptı.

“Çöl” sembolizmi, yoksunluğun, yalnızlığın, tükenmişliğin, çürümenin olduğu kadar kurtuluşun, yaşamın yeniden yaratılmasının mekânıydı...

Ülkemizdeki “düşünsel çölleşmeyi”, hayatın yeniden yaratılmasına nasıl dönüştürebiliriz?

Düşünen üreten aydına ihtiyacımız var. Öğrenme isteği bunun ilk adımı…

Son kitabım “Solcular/Sessizliğe Söz Düşenler” tartışma çıkarır sandım, yanıldım. Sadece bir gazeteci arkadaş “Cemil Meriç, Nurettin Topçu, Sezai Karakoç solcu mu yani” dedi!

Tartışılmasını istediğim tam buydu: Türkiye’de kim sağcı kim solcu?

Hürriyet gazetesindeki yazılarımdan itibaren bu soruya yanıt vermeye çalışıyorum.

Son kitapta da belirttim, kaba “iki mahalle kavgası” temelsiz… Öyle ki, “cehalet çuvaldızını” kendi mahalleme batırayım:

Kerim Sadi, Abidin Nesimi, Melami Şeyhi Mecdi Tolun (ki Mustafa Suphi’yi komünist yapandır), Şeyh Hacı Ömer Lütfü Paçariz, Abdülbaki Gölpınarlı’yı tanımıyor…

Dr. Hikmet Kıvılcımlı’nın “Allah Peygamber Kitap” eserinde neler yazdığını bilmiyor. Ki sosyalist partisi din propagandası yapmaktan kapatıldı!

Mihri Belli-Doğan Avcıoğlu’nun, R. Garaudy’nin “Sosyalizm ve İslamiyet” kitabını çevirdiğini biliyorlar mı?

Tarikat mensubu Şeyh Bedrettin’i sadece Nazım Hikmet’in şiirinden tanıyorlar…

Ne Marks’ın ne de Rosa Luxemburg’un din yazılarına tam vakıflar…

Ne Ali Şeriati ve Mustafa Sıbai’ye, ne de Harici, Mutezile veya Karmatiler’e gireyim…

“Çölleşmeyi” aşmak zorundayız…

Sokak röportajlarında........

© Nefes