Ortalığı toz duman götürüyor, adeta göz gözü görmüyor. “Neler oluyor” diye sorduğumuzda, “Barış ve kardeşlik sofrası kuruyoruz, harika bir ziyafet olacak! Tatlı olarakta şambali var” diyorlar. Şaşılacak şey! bu kez hepimiz sofraya davetliyiz. Oysa, genellikle onlar sofraya oturur, aksırıncaya, tıksırıncaya kadar yer, içer; bize de sadece sofrayı toplamak düşerdi. Böylesine cömert bir davet haliyle hepimizi kuşkulandırıyor. “Yine bir şeyler dönüyor dur bakalım, kokusu yakında çıkar” diyoruz.

Herkesi sofraya davet ediyorlar ama, ortada ne mutfak var ne de sofra kuran. Şaşkınlıkla izliyoruz. Şambali yiyeceğimizi söylediler, ama menüde başka neler olacak, kimse bilmiyor. Kuşkulandığımızı fark edenler, “Dert etmeyin, her şey çok güzel olacak” demekle yetiniyor.

Bizim sofralarımız onlarca kültürün, binlerce yıllık mirası üzerine kuruludur. Kayseri mantısını, Konya’nın etli pidesini, Kürt böreğini, Fellah turşusunu, Boşnak böreğini, Çerkes tavuğunu çok iyi biliriz. Hamsili pilavı, Gürcü haçapuriyi severiz. Ziyafet, davet deyince doğal olarak sofrada........

© Nefes