Tam bir yıl önce çocukluk arkadaşlarımızla 15 Şubat 2025 günü Kars’ta buluşmayı kararlaştırmıştık.

Sözümüzü tuttuk. Ülkenin değişik kentlerinden yola çıkıp Kars’ta buluştuk. Uçaktan iner inmez vakit kaybetmeden Çıldır Gölü’ne geçtik.

Geçmişte Kars Valiliği tarafından Çıldır Gölü kenarına yaptırılan kütük evin bulunduğu yerde arabadan indik. Ne yazık ki kütük ev bir süre önce yanmıştı. Kütük evin kalıntılarının olduğu yerden buz tutmuş gölün üzerine çıktık.

Göl yüzeyinin deniz seviyesinden yüksekliği tam bin 964 metre. Bu irtifa ve aşırı soğuk gölü öyle bir dondurmuş ki bırakın insanı, atlı kızakları, kar araçlarını hatta otomobilleri dahi üzerinde taşıyabiliyor. Biz de buz üstünde yaklaşık beş kilometre yürüyüp Gaverman (Çanaksu) köyüne yakın bir yerden kıyıya çıktık.

Sevgili Çağatay Taşkın Yamen’in drone ile çektiği görüntüler, tarif etmeye çalıştığım yürüyüşün ne derece büyülü bir şey olduğunu gözler önüne seriyor.

İtiraf etmeliyim: Soğuğa ve ayaza rağmen yürüyüş hepimize olağanüstü iyi gelmişti.

Bir ara kendimizi kartopu oynayıp karların üzerinde çocuklar gibi boğuşurken bulmuştuk. Ben kendimi çok mutlu hissetmiş, arkadaşlarımdan da aynı enerjiyi almıştım.

***

Üç dört saat önce yaşadığımız büyük kentlerin ve ülkenin sorunlarıyla boğuşurken, Çıldır gölünü kaplamış uçsuz bucaksız buz kütlesinin üzerinde neden böyle mutlu olmuştuk dersiniz? Birincisi hepimiz anavatanımıza dönmüştük. Çocukluk herkesin anavatanı değil midir? İkincisi İnsan buzun üzerinde yürürken sadece adımını attığı yere, karın çıkardığı ayak sesine ve ciğerlerinden çıkan nefese odaklanabiliyor.

Sadece bu üç şeye........

© Nefes