Osmanlı Devleti, farklı din ve milletleri aynı çatı altında bir arada yaşatmayı başaran büyük bir imparatorluktu. Müslüman olmayan topluluklar, millet sistemi adı verilen geniş bir serbestiyle kendi dinî, sosyal ve hukukî hayatlarını sürdürebiliyorlardı. Bu yapı içinde Katolik Hristiyanlar, imparatorluğun özellikle Balkanlar, Ege adaları ve Levant bölgesinde hatırı sayılır bir nüfusa sahipti. Ancak diğer gayrimüslim gruplara kıyasla Katoliklerin Osmanlı ile ilişkisi zaman zaman daha gergin bir zemine oturdu. Bunun en önemli nedeni, Katolikliğin dini olmaktan çok politik bir güç olan Papalık tarafından yönlendirilmesiydi.

Papanın Osmanlı Topraklarındaki Etkisi

Papalık, Orta Çağ’dan itibaren Akdeniz dünyasında sadece ruhani bir otorite değil, siyasi bir aktör olarak da öne çıkmıştı. Bu nedenle Osmanlı topraklarında yaşayan Katolikler, diğer milletler gibi yalnızca dinî bir topluluk değil, Avrupa güçleriyle bağı olan bir unsur olarak görülüyordu.

Papalığın, Osmanlı’daki Katolikleri kendi etki alanında tutma, onları Katolik Avrupa devletlerine yakınlaştırma siyaseti, zaman zaman Osmanlı için diplomatik baskı anlamına geldi. Özellikle:

• Haçlı Seferleri sonrası dönemde, Papalık Osmanlı karşıtı ittifaklar kurmaya devam etti.

• Balkanlar’daki Katolik unsurlar, Avusturya, Macaristan veya Venedik’le temas hâlindeydi.

• Papalık, Osmanlı’daki Katoliklere (Fransiskenler, Dominikenler, Cizvitler vb.) sık sık misyon faaliyetleri yürütme talimatı veriyor, bu da Müslüman halk ile Hristiyan misyonerler arasında gerilimi artırıyordu.

Huzursuzluk Çıkardılar mı?

Haçlı Seferleri sonrası dönemde, Papalık Osmanlı karşıtı ittifaklar kurmaya devam etti.

Balkanlar’daki Katolik unsurlar, Avusturya, Macaristan veya........

© Mir'at Haber