Filistin’de işlenen vahşet dolayısıyla yine buruk bir bayram kutlayacağız. Küresel müstekbir güçlerin hâkim olduğu bir dünyada, katil İsrail’in yaptığı bu vahşet, vakayı âdiye olarak görülmekte ve sıradanlaştırılmaktadır. Altı aydır Müslüman kanının akıtıldığı Filistin duyarlılığımız da pörsüyerek sıradanlaşmıştır. Duyarlılığımızı kaybetmeden, Filistin’i unutmadan ve unutturmadan hayatı yaşamak zorundayız.

Şartlar ne olursa olsun biz Müslümanlar -hamdolsun- orucumuzu tuttuk, teravih namazlarımızı kıldık. Müslüman halk olarak Filistin için gücümüz ölçüsünce maddi manevi yardımlarımızı yaptık. İsrail mallarını boykot ettik, dualarımızı hiç eksik etmedik. “Zulme engel olamıyorsanız onu deşifre ederek yayın” diyen Hz. Ali’ye kulak verdik. Ve katil İsrail’i her platformda ifşa ettik. Elimizden ancak bunlar geliyordu. Sonunda, buruk da olsa bayram kutlayacağız. Çünkü hayat, kendi akışı içinde yaşanıyor.

Bayramlarımızın tarihî arka planına bakınca Peygamber Efendimizin, bayram sabahı güzel elbiseler giyinip mescide gittiğini, bayram namazına kadınlar ve çocukların da iştirak ettiğini, Efendimizin, bayram günlerini sevinç günleri ilan ettiğini görüyoruz.

Efendimiz (sav), her zaman arkadaşlarıyla görüştüğü gibi bayramlarda da onları evlerinde ziyarete giderdi. İkramlarını kabul ederdi. Kendisi de misafirlerine ikramda bulunurdu.

O, Müslümanlar arasında dargınlığı hoş görmemiş ve “Bir Müslüman’ın diğer Müslüman’a üç günden fazla dargın durması helâl olmaz.” (Buhârî, Edeb, 57) buyurmuştur. Bayramı vesile edinerek dargınların barışmasını istemiştir.

Rasûlullah’ın sünnetindeki bayram kutlamaları böyle oluyordu.

İslam toplumlarında bayram kutlama örf ve âdetinde değişiklik olsa da hepsinin ortak paydası; “Bayramlarda sılayı rahmi/akraba ziyaretlerini gerçekleştirmekti.”........

© Mir'at Haber