Bu başlığı atarken sadece bir metafor kurmadım.

Bir vesikayı, bir ifşayı, bir milletin alnına çarpılması gereken çıplak bir hakikatin kelimelerini soydum.

Elime bir kitap geçti.

Midemin sol duvarında, kalbimin iman katmanında, vicdanımın mahrem mahzeninde bir çatlama hissettim.

Rıfat N. Bali imzalı “Betar Türkiye: Bir Siyonist Gençlik Hareketinin Hikâyesi (1933–1971)” benim için bir tarih kitabı değil; bir rejimin alnına kazınmış Siyonist dövmenin belgesidir.

Okuduklarım bilgi değil; bir taşeronluğun, içselleştirilmiş işgalin, belge kılığında kotarılmış zihin mühendisliğinin arşividir.

Yazar bir Türk Yahudi‘si. İsrail adlı organize terör çetesiyle yaşıt bir tarihçi. Kitap kendi yayınevinden çıkmış.

Yani sadece yazmamış; üretmiş, tasarlamış ve sistemin içine sızdırmış…

Kitapta anlatılan, halkın gözü önünde büyütülen bir ihanetin ıslak imzalı tutanağıdır.

Kendi halkının çocuklarına Kur’an‘ı yasaklayanların, başka bir halkın çocuklarına askerî eğitim verdiği bir rejimin sessiz anlaşmasıdır.

1933’te Türkiye‘de kurulan “Betar” adlı Siyonist gençlik örgütü, Filistin’de savaşacak Yahudi gençleri eğitmek üzere faaliyete geçiriliyor.

İbranice eğitim, askerî nizam ve Jabotinsky okumaları yapılıyor.

İzmir Çeşme başta olmak üzere Anadolu‘nun çeşitli kasabalarında…

Aynı dönemde, Kur’an okuyan Müslüman çocuklar zindana atılıyor; Yahudi gençler Tel Aviv için yemin ettiriliyor.

Bu bir sapma değil; doğrudan Cumhuriyet kadrolarının bilgisi ve himayesi dâhilinde sürdürülen bir sistem.

“Betar kamplarına resmî müdahale yoktu. MİT ve Emniyet haberdardı. Türk hükümeti gözlemci konumundaydı.”

O dönemki Türk hükümeti kimdi?

İsmet İnönü liderliğindeki CHP.

Ve bu kamplarda yetişen gençler, 1948 sonrası Haganah ve MOSSAD gibi yapılarda görev........

© Mir'at Haber