“Kafirler istemese de Allah nurunu tamamlayacaktır.”

İnsan ruhu, hakikat karşısında ya teslim olur ya da savaş açar.

Ya secde eder…

Ya da secde edenleri susturmak ister.

İşte İstanbul Teknik Üniversitesi’ndeki o mezuniyet töreni,

tam da bu ruhsal çatışmanın sahneye çıktığı bir andı.

Bir grup genç, mezuniyet kürsüsüne çıktılar.

Ellerinde bir ayet taşıyorlardı:

“Benim namazım, ibadetim, hayatım ve ölümüm, âlemlerin Rabbi olan Allah içindir.”

(el-En’âm 162)

Bu, bir davet değildi.

Zorla empoze edilen bir öğreti de değildi.

Bu sadece bir varoluş beyannamesiydi.

Kim olduğunu, neye inandığını, ne uğruna yaşayıp öleceğini ilan eden bir ruhun sessiz haykırışıydı.

Ama sonra…

Küfrün askerleri devreye girdi.

Birileri geldi.

Ellerindeki öfkeyi, yüzlerindeki tiksintiyi, içlerindeki kini o pankartın üzerine boşalttılar.

Ayeti kapattılar.

Sesleriyle bastıramadıkları teslimiyeti, bedenleriyle örtmeye çalıştılar.

Çünkü kâfirlik sadece inkâr değil; bastırmaktır.

Bildiği halde örtmektir.

Hakk’ı tanıdığı hâlde görmezden gelmektir.

Nitekim Kur’an’da “küfür” kelimesi, örtmek anlamına gelir.

Tıpkı o gün yaşanan gibi:

Bir âyetin üzeri........

© Mir'at Haber