İnsanın iç dünyası, adeta bir savaş meydanı gibidir; burada iman, takvâ, nefis ve günah arasında bitmek bilmeyen bir mücadele yaşanır. Nasıl ki bedende dolaşan kan hücreleri besler ya da zehirlerse; kalpte dolaşan duygular, düşünceler ve ameller de ruhu ya diriltir ya da yavaş yavaş öldürür. Günah, bu manevî kalbin damarlarına düşen bir pıhtıdır; kanın akışını engellediği gibi, imanın nurunu da söndürür. Günaha karşı takındığımız tavır, hangi sınıfta olduğumuzu belirler. İslam’da kalp, sadece bir organ değil, imanın merkezi ve ahlakın aynasıdır. Şimdi, Kur’an ve sünnet ışığında günaha karşı sergilenen tavırları inceleyerek, imanın ‘check-up’ını yapmaya çalışacağız.

1. Günaha Yaklaşmamak: Takvânın Zirvesi

Günaha hiç yaklaşmamak, Allah’ın has, seçkin kullarının tavrıdır; bu, Allah’a olan derin sevginin ve korkunun bir yansımasıdır. Kur’an’ın “Zinaya yaklaşmayın, çünkü o, açık bir hayasızlıktır” (el-İsrâ, 32) emri, aslında bütün günahlara karşı bir mesafe koyma çağrısıdır. Bu tavır, manevî hijyenin en üst mertebesidir. Tıpkı bir hekimin hastalığı tedavi etmekten çok, hastalıktan korunmayı öncelik sayması gibi, İslam da günaha yaklaşmamayı en üstün koruyucu hekimlik olarak görür. Bu hâl, kalbin takvâ zırhıyla kuşanmasıdır; zira Peygamber Efendimiz ﷺ göğsünü işaret ederek “Takvâ buradadır.” (Müslim, Birr) buyurmuştur. Günlük hayatta bu, haramdan sakınmak için gözü ve dili kontrol altına almakla kendini gösterir.

2. Günah İşlediğinde Pişman Olmak

Mümin, beşer olduğu için hata yapabilir. Ancak onu mümin kılan, işlediği günahın ardından kalbinin sıkışması, vicdanının sızlamasıdır. Resûlullah’ın ﷺ “Pişmanlık tevbedir” (İbn Mâce, Zühd, 30) hadisi, bu duygusal tepkinin imanla beslendiğini gösterir. Bir insan, günah işlediğinde üzülüyorsa, onun kalbinde îmân vardır. Müminin günaha karşı alerjisi vardır; kalbin bağışıklık sistemi derhal harekete geçer. Kalp hemen onu reddeder, ruh ise huzursuz olur. Örneğin, bir yalan söyledikten sonra pişmanlık duyup hemen istiğfar eden bir mümin, bu tavrıyla imanının........

© Mir'at Haber